پل تاریخی صیحه اندیمشک
«پل صیحه» یکی از آثار تاریخی شهرستان اندیمشک است
«پل صیحه» یکی از آثار تاریخی شهرستان اندیمشک است که در فاصله ۸ کیلومتری از مسیر اندیمشک به شوش قرار دارد. این سازه از پل های آبرو محسوب می شود که تنها جهت آبیاری زمین های کشاورزی به کار می آیند و اصطلاحاً آباره گفته می شود.پل صیحه یا همان آباره عباس خان، متعلق به دوران شاه عباس صفوی است و می توان از روی نام آباره عباس خان متوجه شد که این پل متعلق به زمان شاه عباس صفوی است. این بنا دارای ۱۲ دهانه است و در گذشته کاربری انتقال آب را داشته و آب را به وسیلهٔ کانال به این منطقه آورده و پس از عبور آب از روی پل، زمین های کشاورزی آن طرف پل را آبیاری می نمودند. مصالح بکار رفته در ساخت این پل سنگ، آجر به همراه ملاط گل، آهک و ساروج می باشد پی پایه های این پل از سنگ، ستون ها از آجر و دیواره های فوقانی از سنگ است. دریچه های پل در جهت خلاف جریان آب و هم در جهت موافق آن پیش آمدگی های دارد که اصطلاحاً موج شکن به صورت نیم دایره می باشد. افزایش مقطع طولی پل و سنگین تر نمودن پایه ها جهت خنثی سازی رانش حاصل از طاقهای بزرگ، نقش استحکامی پل در مقابل فشارهای سرسام آور آب در هنگام طغیان رودخانه ها را داشته و منجر به هدایت مناسب آب شده است که از لحاظ مکانیکی و مهندسی در دوام پل تأثیر بسیاری دارد. در ساخت پل صیحه به نمای پل توجه نشده و فقط به جنبة کاربری و استحکامی آن توجه نموده اند. قوس دهانه ها یک اندازه نبوده و پایه ها تقریباً یک متر می باشد، دهانه ششم بزرگترین دهانه را تشکیل می دهد.
با توجه به اینکه در گذشته به دلیل شرایط زندگی مردم و نیاز به آب، اکثر سکونتگاه ها در کنار رودخانه و چشمه ها و مناطق آب خیز شکل می گرفت، احتمال وجود سکونتگاه هایی هم زمان با این آباره در منطقه وجود دارد. در نزدیکی این آباره در منطقه سبز آب، آباره دیگری دیده می شود که کاربری آن نیز مانند پل صیحه می باشد. در طی خاکبرداری از دو آباره در اعماق مختلف به تکه های مختلف سفال شکسته برخورد شده که متعلق به دوره اسلامی بوده اند.این پل در سال 1382 در آثار ملی ثبت گردید.